Het is nu ruim een week na de 7e editie van de Tour Du ALS.  Met 450 deelnemers zouden wij de Mont Ventoux fietsend, hardlopend of wandelend bedwingen ten bate van het goede doel A.L.S..

Zouden ja…….

Nieuwe verblijfplaats
De voorgaande jaren verbleven wij in vakantiepark in Aubignan. De 1ste keer, in 2016, bleken we bij toeval samen met Team Conny (vd Meijden) op het park te zitten. Gezelligheid alom. Voordat we het wisten kregen we berichtjes van Conny via messenger of we al onderweg waren voor de borrel en of we ook mee gingen uiteten. Tuurlijk! Hardstikke gezellig! In 2017 zaten we weer met z’n allen in het zelfde park maar de huisjes waren verder uit elkaar verspreid. Helemaal niet handig voor Conny die toch echt hulp nodig heeft. Vragen en klagen bij het park hielp niet dus Team Conny besloot een ander onderkomen te zoeken. Dat werd gevonden in een gite in Monieux dichtbij Sault. Eén aangepaste woning, een woning voor 6 en een woning voor 2 personen.  Team Conny huurde al de twee grootste huisjes en wij vroegen aan Conny of wij ook bij hun mochten aansluiten. In de gite maar ook in Team Conny. Op zaterdag 26 mei kwamen wij (mijn man Eric en ik) aan bij de gite. Conny was al aanwezig met Rene en Manouk maar ook Beatrijs en Arnold. De eerste keer uit eten was die avond een feit.

Het weer
We zijn geen Nederlanders als we niet klagen over het weer want dan ben je in Zuid-Frankrijk en dan is het weer..hhhmmmm…..nattig, fris, hier en daar een beetje zon en natuurlijk hebben we ‘alleen maar’ korten broeken en hemden bij ons. Qua temperatuur was het overdag toch best goed uit te houden maar oohh die regen, dat beloofde wat.

Startbewijzen
Op dinsdag kwamen de overige leden (Tim, Sophie en Edgar) van team Conny ook aan en zo konden we met het hele team op woensdag de startbewijzen afhalen in Village du Depart te Mazan. Wat een regen die dag zeg! Gelukkig stonden er een aantal partytenten op het terrein waar de meeste mensen toch wel onder wilde schuilen. Naast het grote podium stond ook een (kinder) opblaasluchspringkasteel. Geheel leeg en helemaal nat. Dat kon ik niet aanzien…..we waren toch al nat geregend dus dat kon er ook nog wel bij!

D-day | De Tour du ALS
Donderdag was het dan zover. De organisatie had iedereen al geinformeerd om vooral de nieuwsberichten in de gaten te houden omtrent het slechte weer. En helaas, het werd bewaarheid. De autoriteiten hadden de top naar de Mont Ventoux, vanaf Plateau Reynard, afgesloten vanwege het slechte weer. Wat een domper voor iedereen. Je kijkt een jaar naar de Tour uit en dan dit! Gelukkig had de organisatie binnen no-time (wij als deelnemers hebben daar echt niets van gemerkt – chappeau) een alternatieve route en finish geregeld. Een mooie route over de Col du la Madeleine. Deze route was (ik dacht 25 km, maar oke) slechts 15 kilometer… Dus toen we bij de finish aankwamen hadden we domper twee….. maar zoals je weet; het leven is een feest en je moet de slingers zelf ophangen. Mijn wandelmaatje Theo en ik besloten dus om de weg, 15 km, weer lekker terug te lopen. En toen gebeurde het…regen… Gelukkig konden wij schuilen op een overdekt terras waar Team Aad (Ottervanger) lekker aan de koffie zat. Nadat de ergste regen en onweer voorbij was zijn we verder gaan wandelen. Want ja, wij wilde kilometers maken. Wat hebben we genoten met z’n 2-en. Goede gesprekken, veel lachen en lekker wandelen in een prachtige omgeving. Na 30 kilometer te hebben gewandeld vonden we het oke. Mijn man Eric heeft ons opgehaald bij de start locatie in Bedoin en ons naar Village du Depart gebracht. Bier. Dat hadden we echt verdient! Twee ook wel…of drie. Ik weet het niet meer 😉 En wat een eindfeest! Nu wel in de stralende zon. Goede optredens en een prachtige opbrengst voor Stichting ALS!

De day after
Kijk, en nu gebeurt het. Aad (van Team Aad) achtte het niet goed voor zijn gezondheid (en terecht) om in die regen op donderdag mee te doen. Zijn back-up plan was om op vrijdag van Plauteau Reynard alsnog naar de top van de Mont Ventoux te gaan handbiken want het weer…..er was zowaar zon voorspelt! Dus een deel van Team Conny sloot zich aan bij handbiker (Team) Aad en op vrijdag om half negen vertrokken wij vanaf Plateau Reynard wandelend naar de top. Ik kan je vertellen…..ik heb genoten. Het was een feest om dit alsnog mee te maken en dan ook nog eens met eindbaas Aad! Eenmaal boven aangekomen kwamen alle emoties los en konden we alsnog de foto van de dag maken! Team Aad ging met de (volg) auto’s mee naar beneden en de leden van Team Conny gingen weer wandelend naar beneden. In twee dagen ruim 45 kilometer gewandeld. Niet echt slecht voor het goede doel toch?

Tom Simpson memorial
Eenmaal op het plateau aangekomen zaten daar Conny, Manouk en Beatrijs. Na de de overheerlijke crepes hebben we gewacht op de overige leden van Team Conny die naar boven kwamen fietsen vanuit Sault. Daarna zijn we met z’n allen naar het Tom Simpson memorial gereden. Daar hebben we een eerbetoon achtergelaten aan ‘alle’ mensen die ons helaas zijn ontvallen door de nog steeds ongeneeslijke ziekte ALS. Ook hebben we een beetje as uitgestrooid van de mama van Faina en een heel klein beetje in het potje achtergelaten naast de foto van mijn vader. Dan zijn ze tenminste in goed gezelschap.

Een week later
De eerste werkweek zit er alweer op maar tjemig……wat heb ik genoten. In het begin (2016 was ik voor de 1ste keer aanwezig bij de tour) vond ik de term ‘ALS familie’ een beetje overtrokken maar serieus…..het bestaat. Je hoeft niemand te leggen hoe jij je voelt, waarom je huilt en waarom je lacht. Het wederzijds begrip is enorm en met één blik snap je elkaar. 

Dank jullie wel
Conny en Rene, bedankt dat ik mezelf bij Team Conny mocht aansluiten. Eric doet volgend jaar ook (weer) mee. Manouk, bedankt voor de gezelligheid (ik wil kaas!) en voor de heerlijke maaltijden die jij voor 10 man op tafel weet te zetten (incl tussentoetjes). Beatrijs, Arnold, Edgar, Tim en Sophie…ook jullie bedankt voor de leuke gesprekken, gezelligheid en ik hoop dat jullie, na mijn vertrek,  een beetje tot rust zijn gekomen!